وقتی با شنیدن صدای کسی حالمان بد می شود، وقتی با دیدن چهره‌اش دگرگون می‌شویم، وقتی با شنیدن اسمش، تغییر می‌کنیم، وقتی در جمع‌ها سعی می‌کنیم به طرفش نرویم
 از هم صحبت شدن با او فرار می‌کنیم، زمانیکه او به ذهن‌مان می‌آید، افکار بد و منفی نسبت به او در ما ایجاد می‌شود.
 وقتی کوچکترین حرکات و رفتارهای آن فرد، برای ما غیر قابل تحمل است و وقتی حتی نمی‌توانیم با مهربانی‌اش کنار بیاییم و ... همه این موارد نشان می‌دهد که ما با آن شخص، کارمای منفی داریم.

چه باید کرد؟

۱. اولین کاری که به ذهن مان می‌آید، دوری از آن شخص است. یعنی به هیچ وجه به سراغ آن فرد نمی‌رویم، به خانه‌اش نمی‌رویم، به جمع یا مجلسی که آن شخص هم در آن باشد نمی‌رویم و یا اگر به صورت تصادفی او را در جایی دیدیم، با هر بهانه و ترفندی، از آنجا خارج می‌شویم و او را ترک می‌کنیم. انسان‌های عادی و معمولی این کار را انجام می‌دهند.

۲.اگر اندکی اهل خودسازی و کار بر روی من‌های کاذب و ایگوها باشیم و با مقوله کارما هم آشنایی داشته باشیم، درک خواهیم کرد که با شخص مورد نظر کارمای منفی داریم و حس خوبی نسبت به آن شخص نداریم و او نیز حس خوبی نسبت به ما ندارد، با اینکه نه کار بدی در حق ما انجام داده و نه حرف بدی علیه ما گفته است.
علت رفتار منفی ما علیه او، برای خود ما پنهان و مخفی است.

۳.اگر نمی‌توانیم به صورت مستقیم با فرد مورد نظر حرف بزنیم، یا فرد مورد نظر در فاصله‌ای دورتر از ما قرار دارد، یا اصلا در قید حیات نیست، از بینگ و مادر الهی آن شخص و همچنین از اسنس آن فرد، طلب بخشش کنیم.

۴.می‌توانیم هر وقت که به شخص مورد نظر فکر می‌کنیم یا ناخودآگاه به ذهن‌مان می‌آید، بلافاصله برایش دعای خیر کنیم، طلب خوشبختی و سلامتی کنیم. اجازه ندهیم ذهن و شخصیت‌مان در مورد آن فرد، زودتر از ما وارد عمل شود. فورا برایش دعا کنیم.

۵.در سطحی بالاتر، می‌توانیم از عنصر گیاه آگاو کمک بگیریم و در حالیکه با دست‌مان، قسمتی از این گیاه را لمس می‌کنیم، از عنصر این گیاه بخواهیم تا قلب فرد مورد نظر را نسبت به ما مهربان کند. عنصر گیاه آگاو، این توانایی را دارد که ذهنیت افراد را نسبت به ما مثبت و متعالی کند.

۶.در سطحی متفاوت تر و بالاتر، می‌توانیم در مورد کارمایمان، با قانون و دادگاه الهی کار کنیم تا بخشش دادگاه و قاضیان دادگاه را کسب کنیم
به نحوی که یا کارما کلا از بین برود یا تخفیفی در مورد کارمایمان در رابطه با آن شخص بگیریم.

۷.در برخی اوقات، فقط و فقط باید به شخص مورد نظر خدمت کنیم، از او پرستاری کنیم، به او رسیدگی نماییم، (هم از لحاظ معنوی و هم مادی) با اینکه تحقیرمان کند، ما را سرزنش نماید، افکار بد در مورد ما داشته باشد، سخنان بد به ما بگوید، ما را ذلیل و خوار نماید و ... با مهربانی و آرامش و سکوت، می‌توانیم کارما را به طور کامل پرداخت کنیم و از آن شخص رها شویم.

۱- از گوشواره های سنگین دوری کنید
از میان رفتن کلاژن و خاصیت ارتجاعی پوست می تواند باعث شود پوست سفتی و استحکام خود را از دست دهد، موضوعی که شامل پوست لاله های گوش هم می شود. هنگام انتخاب گوشواره این موضوع را در نظر داشته باشید، چرا که گوشواره های سنگین می توانند باعث کش آمدن لاله های گوش شوند و سن را بالاتر نشان دهند.

۲- از زیور آلات ست استفاده نکنید
کارشناسان توصیه می کنند از استفاده از زیورآلات ست یعنی حالتی که گوشواره ها و گردنبند یکسان هستند خودداری کنید. برای خانم های زیر ۴۰ سال، این کار ممکن است روشی برای اشاره به مُد دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی باشد. اما برای زنان بالای ۴۰ سال ممکن است کاری از مُد افتاده به نظر برسد. به جای این کار، زیورآلات مختلف را طبق مُد روز با یکدیگر ترکیب کنید.

۳- موهایتان را به عقب، سفت جمع نکنید
عقب زدن موها می تواند ظاهر بسیار شیکی به شما دهد. با این حال، سفت جمع کردن موها در این حالت باعث ایجاد تأکید بر روی ویژگی های برجسته ی چهره یا برخی بی تناسبی ها در چهره شود.
این مدل همچنین می تواند چهره را بسیار جدی کند و سن را بالاتر نشان دهد.
اما عقب زدن موها به شکل شل و آزاد و به گونه ای که چند تار مو هم در اطراف صورت وجود داشته، ویژگی های چهره ها را بهبود می بخشد و استایل غیر رسمی تر و جوانانه تری به شما می دهد.

۴- ابروهایتان را مُد روز درست کنید
گرچه فرم ابروها امری کاملاً سلیقه ای است اما ابروهای نازک و کمانی می توانند چهره را خشک و تا حدی پیر کنند، چون خطوط چهره را برجسته می کنند و باعث می شوند آرایش تان سنگین به نظر برسد. برعکس، ابروهای ضخیم و خوش فرمی که قوس اندکی دارند چهره را قاب می کنند، ظاهر را بهبود می بخشند و می توانند سن را کمتر نشان دهند.

۵- در انتخاب رنگ ها دقت کنید
به طور کلی، رنگ های روشن تر و ملایم تر مثل صورتی کمرنگ، سبز نعنایی و آبی روشن می توانند ظاهری آرام و لطیف به شما ببخشد.
برعکس، رنگ های تیره تر و تندتر، مثل شرابی و مشکی، خشن ترند و می توانند سن مان را بالاتر نشان دهند.

۶- از کرم پودرهای سنگین و رژگونه های تیره دوری کنید
کرم پودرهای سنگین، چهره را کدر و غیر طبیعی می کنند. به علاوه، به جای پنهان کردن چین و چروک ها و خطوط چهره ها، آن ها را برجسته می کنند. این مسأله در مورد رژگونه های تیره هم صدق می کند؛ در صورت استفاده ی زیاد، روی خطوط و چین و چروک های صورت ایجاد تأکید می کنند.

برای داشتن یک ظاهر جوان از کرم پودرهای سبکی استفاده کنید که به پوست اجازه ی نفس کشیدن می دهند و ظاهر طبیعی تری دارند.
هنگام زدن رژگونه، با مضایقه این کار را انجام دهید و از رنگ های ملایمی استفاده کنید که مکمل رنگ طبیعی پوست تان هستند

۷- از زیورآلات طلایی رنگ یا درشت استفاده نکنید
زیورآلات طلایی رنگ معمولاً رسمی ترند و سنین بالاتر را تداعی می کنند.
 همچنین اگر زیورآلات درشت باشند و همه ی تکه های آن نیز باهم استفاده شوند، کمی زیاده روی و زرق و برق بیش از اندازه خواهند بود. زیورآلات نقره ای کمتر در چشم هستند و سبک امروزی تر و جوانانه تری دارند.

۸- فرق موها هم تأثیر دارد
فرق وسط باعث برجسته شدن خطوط چهره می شود، ظاهر خشن تری می دهد و سن را بیشتر نشان می دهد.

 اما فرق کج خطوط پیشانی را تعدیل می کند و بهترین ویژگی های چهره را نشان می دهد.

اینکه چرا در این قرن هنوز خیلی خانواده‌ها فرزند پسر رو به دختر ترجیح میدن یک ریشه‌ی تاریخی داره. قدیما، یعنی از زمانی که انسان خوراکجو-گردآورنده بود، و بعدا وقتی یکجا نشین و کشاورز شد، فرزند پسر صرفه‌ی اقتصادی-امنیتی داشت. زور بازو و قدرت فیزیکی جنس نر تاثیر زیادی در این داره.

اگه چهار تا پسر داشتی، راحت‌تر میرفتی شکار، در جنگ با قبایل اطراف قدرت بیشتری داشتی، گوشت بیشتری گیرت میومد، امنیت داشتی، بعدها در دوره کشاورزی به خانواده کمک می‌کردی و خیلی موارد این شکلی.
در حالی که زن بخاطر سیستم با ارزش فرزندآوری و چرخه‌ی ماهانه، تو خونه بود

این قضیه خیلی گسترده‌ست و به یکی دو عامل محدود نمیشه.
بعدها دین و فرهنگ و جوامع خیلی روی فرزند ذکور تاکید کردن و این شد که داشتن پسر به یک ارزش تیدیل شد.

از نظر خیلی والدین در دوران پیری این پسر هست که می‌تونه زیر پر و بالشون رو بگیره نه دختر. هم ساپورت مالی هم فیزیکی.

در خیلی جوامع هم داشتن پسر از نظر امتداد نسل از اهمیت بالایی برخورداره.
 دختر انگار مال مردمه و فقط زحمت بزرگ کردنش به دوش خانواده‌ست.
طبیعتا این مورد ریشه تاریخی داره و هنوزم خیلی جوامع این ارزش‌های دیرینه‌ رو مهم میدونن.

اما در دنیای امروز با این همه فرصت برابر و دگرگونی زندگی و جوامع، پسر لزوما برتری بیشتری نسبت به دختر از نظر اقتصادی نداره.

انسانها به قول یونگ یک ناخودآگاه جمعی دارن که باعث میشه کارهایی انجام بدن که دلیلی براش ندارن. چیزی که صد هزار سال قدمت داره، در عرض صد سال از بین نمیره.

روش صحیح تمیز کردن برس مو که مانع از بروز مشکلات جدی می‌شود
روزیاتو_مرضیه جوادی

معمولاً برس ها پر از توده های موی هستند و هر از چندگاهی با خارج کردن موها، ممکن است به فکر تمیز کردن آن بیافتید.
 اما نیکول ژاکز یک متخصص نظافت می گوید تنها درآوردن گلوله های مو از برس ها باعث تمیز شدن آنها نمی شود.

این متخصص با انتشار پستی در اینستاگرام گفت که باید برس های خود را جدی تر تمیز کنیم تا از شرایط بدی مانند شوره سر جلوگیری کنیم.

نیکول می گوید:«بقایایی که در برس موی خود می بینید که گاهی شبیه پرزهای خاکستری است، سلول های مرده پوست و سبوم است، به همراه موهای کهنه و مات شده و باقی مانده محصولات بهداشتی مربوط به مو. این بقایا باعث رشد باکتری می شود و برس موی شما رفته رفته، آلوده تر می شود.»

نیکول گفت که اگر برس موی شما چیزی شبیه گرد و غبار در خود داشته باشد، ممکن است سلامت پوست سر شما را به خطر بیندازید. این بقایا، سبوم، سلول‌های پوست و باکتری‌ها و قارچ‌ هستند. این ماده می‌تواند باعث وخیم شدن بیماری افراد مبتلا به بیماری‌های پوست سر مانند شوره سر یا درماتیت سبورئیک شود. بنابراین تمیز کردن آنها بسیار مهم است.

شوره سر یک بیماری شایع پوستی است. افرادی که این بیماری را دارند ممکن است احساس خجالت کنند، چراکه لکه های سفید پوست مرده در مو و لباس های آنها قابل مشاهده است.

این مشکل به دلیل عدم رعایت بهداشت نیست، اما اگر موهای خود را به طور منظم نشویید، ممکن است شدت آن بیشتر شود. استرس و هوای سرد ممکن است شوره سر را بدتر کند.

یک میکروبیولوژیست هشدار داد که برس مو یکی از کثیف ترین وسایل موجود در لوازم آرایش شماست.

 توده های خز مانند در برس مو، نشان دهنده قارچ است که بافت انسانی از جمله پوست سر را آلوده کرده و منجر به رشد کرم حلقوی و ریزش مو می شود.

برس مو حاوی مقدار زیادی پوست مرده‌ی، پوست سر شما است. این پوست های مرده مخلوط با مو، محیط مناسبی را برای رشد باکتری هایی ایجاد می کنند که از مواد آلی تغذیه می کنند و به نوبه خود می توانند منجر به تحریک پوست سر و بوی نامطبوع شوند.

نیکول اضافه کرد که اگر برس پیچ دارید، باید دسته‌های مو را در دو طرف برس ببرید تا راحت‌تر خارج شوند. هنگامی که تمام موها از برس های شما خارج شد، یک کاسه بزرگ را از آب گرم و شامپوی ملایم یا جوش شیرین برای رفع بوی بد پر کنید و برس را در آب بچرخانید تا تمیز شود؛ تا ۲۰ دقیقه بگذارید برس مو خیس بخورد.
 اگر می‌خواهید از یک مسواک تمیز برای تمیز کردن برس استفاده کنید.


نیکول توصیه کرد که این کار را حداقل هر ۲ هفته یکبار انجام دهید.
اگر برس شما چوبی است، باید از مخلوط دیگری برای تمیز کردن آن استفاده کنید. برس را به آرامی با شامپو و آب بشویید و سپس الکل ۷۰ درصد را به آرامی روی آن اسپری کنید.

قصد یک خرید اینترنتی داریم: دکمه رمز دوم را می‌زنیم و پیامک از راه می‌رسد.
 کد را می‌خوانیم و به حافظه می‌سپاریم و در درگاه بانک وارد می‌کنیم.

اگر چند دقیقه دیگر همان کد را از ما بپرسند، آن را به‌یاد نمی‌آوریم و فراموش شده. طی این فرایند در مغز ما چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

به این قسمت مغز «حافظه ی کاری» می‌گویند و با حافظه کوتاه مدت متفاوت است: این حافظه از نظر ظرفیت بسیار محدود است و برای نگهداری موقت اطلاعات با هدف پردازش استفاده می‌شود.
 چندین دهه‌ است محققین مغز و اعصاب تلاش می‌کنند بفهمند این حافظه چگونه کار می‌کند.

اکنون محققان علوم‌ اعصاب دانشگاه MIT یکی از نظریه‌های موجود را تایید کرده‌اند: آنها می‌گویند برخی سلول‌های عصبی برای نگهداری اطلاعات، به طور موقت در محل اتصال‌شان (سیناپس‌ها) تغییر حالت می‌دهند.

در واقع یک شبکه از سلول‌های عصبی برای نگهداری «رمز دوم» چیدمان اتصال‌های خودش را موقتا تغییر می‌دهد و سپس به حالت قبل باز ‌می‌گردد و در نتیجه ما اطلاعات ذخیره شده را فراموش می‌کنیم. این روش سبب می‌شود مغز امکان ویرایش اطلاعات را هم داشته و بتواند روی آن استدلال هم انجام دهد.

جهت اطلاع، مغز انسان از حدود ۸۶ میلیارد سلول عصبی تشکیل شده که هر کدام از آنها به طور متوسط ۱۰ هزار اتصال (سیناپس) با دیگر سلول‌های عصبی دارند و جمع اتصال‌ها (سیناپس‌ها) حدود ۱۰۰۰ تریلیون است!
به نظرتان جالب و شگف‌آور نیست؟

زن کشاورزی بیمار شد. کشاورز به سراغ یک راهب بودایی رفت و از او خواست برای سلامتی زنش دعا کند. راهب دست به دعا برداشت و از خدا خواست تا همه‌ی بیماران را شفا بخشد.

ناگهان کشاورز دعای او را قطع کرد و گفت: "صبر کنید! از شما خواستم برای زنم دعا کنید و شما دارید برای همه‌ی بیماران دعا می‌کنید ."

 " دارم برای زنت دعا می‌کنم "
"اما برای همه دعا کردید. با این دعا ممکن است حال همسایه‌ام که مریض است خوب بشود و من اصلا از او خوشم نمی‌آید.

" راهب گفت:"تو چیزی از درمان نمی‌دانی. وقتی برای همه دعا می‌کنم، دعاهای خودم را با دعاهای هزاران نفر دیگری که همین الان برای بیماران خود دعا می‌کنند، متحد می‌کنم،
وقتی این دعاها با هم متحد شوند، چنان نیرویی می‌یابند که تا درگاه خدا می‌رسند و سود آن نصیب همگان می‌شود. دعاهای جدا جدا و منفرد، نیروی چندانی ندارد و به جایی نمی‌رسند.

 کتاب قصه‌هایی برای پدران، فرزندان و نوه‌ها
پائولو کوئلیو

چگونه بعد از یک دوره تعطیلات، دوباره سیم‌کشی مغز خود را تنظیم کنیم تا بتوانیم به زندگی عادی برگردیم؟!

از شنبه‌ها و روز بعد از تعطیلی طولانی متنفرید. اگر تعارف نکنیم بیشتر ما چنین حس تنفری را داریم و مورد مشهورِ غروبِ روز جمعه هم تا حدی مرتبط با این قضیه است.

پس از چند روز تعطیلی مثلا تعطیلات نوروزی، بسیاری از ما برای بازگشت به کارهای روزمره و انجام وظایف کاری خود مشکل داریم.
حتی ممکن است ترس و اضطرابی داشته باشیم که در آخر روزهای تعطیلی خودش را نشان می‌دهد.
 اما ممکن است بتوانید مغز خود را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنید که که پذیرش دوباره ایام کار برایتان ساده‌‌تر شود.

مغز ما عاشق پیش‌بینی‌پذیری و روتین است. تحقیقات نشان داده است که فقدان روتین با کاهش بهزیستی و پریشانی روانی مرتبط است.

با وجود اینکه تعطیلات آخر هفته زمان فراغت و دلپذیری را به ما می‌دهد، مغز ما سخت کار می‌کند
 تا این تغییر را به یک روتین جدید تبدیل کند.
مغز ما هنگام تطبیق با تعطیلات، نیاز به تطبیق زیادی ندارد.

با این حال، وقتی به فعالیت‌های کمتر خوشایند باز می‌گردیم، مانند فهرست کارهایی که در صبح روز بعد از تعطیل باید انجام بدهیم، داستان متفاوت است.

یکی از راه‌های تطبیق با تغییرات بعد از تعطیلی، معرفی روتین‌هایی است که تمام هفته ما را دربرمی‌گیرند و معنادار هستند.

باید به یاد بیاوریم که بعد از تعطیلی هم چیزهایی مانند تماشای برنامه تلویزیونی مورد علاقه، باغبانی یا رفتن به باشگاه در زمان مشخص وجود دارند و کلا همه چیز از دست نرفته.

روال ذهنی جدید که در مغز خودمان ما با خودمان مرور می‌کنیم، حس بهتری به ما می‌دهد.

روال مهم دیگری که باید ایجاد کنید، روال خواب شما است. تحقیقات نشان می‌دهد که حفظ زمان خواب ثابت ممکن است برای تطبیق با روزهای بعد از تعطیلی مهم است. این روال منظم از طول خواب مهم‌تر است.

تغییر در الگوهای خواب درروزهای تعطیلی باعث ایجاد جت لگ اجتماعی می‌شود.
به عنوان مثال، خوابیدن دیرتر از حد معمول و طولانی‌تر در روزهای آزاد ممکن است باعث ایجاد اختلاف بین ساعت بدن و مسئولیت‌های کاری و اجتماعی شود که بعد تعطیلات باید به عهده بگیرید. این طوری سطح استرس روز کاری شما کاهش می‌یابد.

سعی کنید زمان مشخصی را برای خوابیدن و بیدار شدن در نظر بگیرید، از چرت زدن خودداری کنید. همچنین بهتر است قبل از خواب، با خاموش کردن یا کنار گذاشتن دستگاه‌های دیجیتال و تمرین تکنیک‌های تمدد اعصاب، یک روال ۳۰ دقیقه‌ای برای خودتان ایجاد کنید.

_هک کردن هورمون‌ها
هورمون‌ها همچنین می‌توانند در احساس ما نسبت به روز بعد از تعطیلی نقش داشته باشند.

به عنوان مثال، کورتیزول یک هورمون چند کاره بسیار مهم است. این هورمون به بدن ما کمک می کند تا متابولیسم خود را کنترل کند، چرخه خواب و بیداری ما را تنظیم کند و پاسخ ما به استرس را تنظیم کند.
میزان این هورمون معمولا یک ساعت قبل از بیدار شدن از خواب بیشتر می‌شود
و سپس سطح آن تا صبح روز بعد کاهش می‌یابد، مگر اینکه تحت استرس باشیم.

تحت استرس حاد، بدن ما نه تنها کورتیزول، بلکه آدرنالین نیز ترشح می‌کند تا برای جنگ یا فرار آماده شود. این هورمون باعث می‌شود که قلب سریع بزند، کف دست‌هایمان عرق کند و ممکن است واکنش تکانشی نشان دهیم.

آمیگدال ما (یک ناحیه کوچک بادام شکل در پایه مغز ما) باعث احساس ترس و تشویش می‌شود.
اما به محض اینکه بتوانیم فکر کنیم – قشر قسمت پیشانی مغز، ناحیه‌ای که برای عقل و تفکر اجرایی است، این واکنش را کاهش می‌دهد، اگر تهدید واقعی وجود نداشته باشد.یک نبرد بین احساسات و عقل ما درمی‌گیرد.
 رویارویی ناخودآگاه بین این دو بخش در آستانه اتمام تعطیلات ممکن است نیمه های شب ما را بیدار کند.

پس نباید تعجب آور باشد که سطح کورتیزول، اندازه گیری شده در نمونه بزاق افراد شاغل، در روزهای دوشنبه و سه شنبه یا در میانه هفته کاری بیشتر است و کمترین میزان آن اوایل و اواسط روز یا روزهای تعطیل است.
برای مبارزه با نوسان زیاد، ما باید آمیگدال را با آموزش مغز برای تشخیص تهدیدهای واقعی فریب دهیم.
یکی از بهترین راه‌ها برای رسیدن به این هدف و کاهش استرس کلی، فعالیت‌های تمدد اعصاب، به‌ویژه در روزهای بعد تعطیلی است.
یک کار موثر دیگر، تمرکز حواس است که با کاهش کورتیزول همراه است.
گذراندن وقت در طبیعت روش دیگری است.

از این لحاظ شاید روز طبیعت کمک زیادی به ما بکند. اما به غیر از آن ساعات کوتاه گردش هم می‌تواند به ما کمک کند.

بررسی گوشی، رسانه های اجتماعی و اخبار را در اولویت قرار ندهید

با پیروی از این نکات ساده، می توانید مغز خود را طوری آموزش دهید که باور کند روزهای بعد از تعطیلات هم می‌توانند به خوبی روزهای تعطیلات باشند.

منبع: The Conversation
ترجمه:وبسایت یک پزشک

                       

مرحله اول

نوشتن هر خاطره
شروع کنيد به نوشتن. از ابتدا مفصل و دقیق. بدون پرده پوشی درباره ی خاطراتی كه از فرد يا افراد داريد و همه ی انرژی های نهفته ی خود را بیرون بریزيد. در طی نوشتن آن خاطرات هر چقدر دلتان میخواهد به جزئيات هم فكر كنيد.
در هنگام نوشتن این خاطرات اجازه دارید ناسزا بدهید!
عصبانی شوید! گریه کنید! و به هر شکلی که می دانید و راحتید انرژیهای مخفی شده پشت این اتفاق را خالی کنید. اگه مايليد با چوبي به بالشت ها ضربه بزنيد. يا حتی چیزی را بشكنيد.
اين كار را حتی با پاره كردن ورقهای باطله هم می توانيد انجام دهيد البته بهتر است اين كار در خلوت انجام شود كه مايه ی آزار ديگران نشود.

مرحله دوم

انجام تمرين بخشايش
هر خاطره و اتفاقی را که نوشتید بعد از پایانش باید یک مراسم بخشش برای خودتان و کسانی که در آن خاطره با شما سهیم بودند انجام دهید.

نوشته های دستنویس خود را خط بزنيد و روی آنها بنویسيد من همه ی این هارا میبخشم و کنار می گذارم. بعد هم پاره کنيد و درون سطل زباله بريزيد. ما در اين تمرين دست نوشته ها را دور می ريزيم چون می خواهيم به ضمير ناخود آگاهمان بگوییم كه براي هميشه آن خاطرات برای ما بی ارزش شده اند.

مرحله سوم

مدیتیشن فكر نكردن برای هر خاطره.
بعد از پایان مراسم بخشش یک خاطره، تحت هیچ شرایطی دیگر اجازه ندارید به آن خاطره فکر کنید. بنابراین فقط مدیتیشن می کنید که بعد از بخشایش هر خاطره دیگر خودتان را به خاطر آن شماتت نکنید. هرگز در ابتدا زمان طولانی را برای مراقبه در نظر نگیريد.

 در طول روزهای اول به خودتان بگویید فقط دو ساعت به این يك خاطره از آن شخص،فکر نمی کنم و بعد باید این زمان به يك روز کامل برسد،و بعد به اینجا که بعد از پاره کردن هر خاطره تا آخر عمر دیگر خود را به خاطرش شماتت نکنید.

مرحله چهارم

تشكر از خود.
حتما"در دفتر مراقبه تان بنويسيد كه موفق شديد يك خاطره را كنار بگذاريد. از خودتان قدردانی كنيد و خود را تحسين كنيد كه می توانيد موفق باشيد. خود را دوست بداريد و تمرينات دوست داشتن خود را انجام دهيد تا احساس ارزشمندی بيشتری کنید. حتی برای خودتان هديه بخريد.


اين تمرين را برای هر خاطره، جداگانه، انجام دهيد.
مثال: اگه وابستگی عاطفی با كسی داشتيد كه قطع شده از اولين خاطره ای كه از آن شخص داريد شروع كنيد.
در حين نوشتن اين خاطره هر احساسی كه به آن شخص داريد را بنويسيد.
 حتی می توانيد مجسم كنيد كه فرد در حالی كه به دهانش چسب زده شده مقابل شما نشسته و نمی تواند جوابی دهد. بعد انرژی های خود را با بروز دادن كامل احساسی كه داريد خالی كنيد.

آن وقت تمرين بخشايش را انجام دهید و بعد از آن، روز اول فقط مراقبه كنيد كه به همان يك خاطره ای كه تمرين را برایش انجام داديد، چند ساعتی فكر نكنيد. در دو سه روز آينده اين را به حدی برسانید كه در كل روز به آن يك خاطره حق نداريد فكر كنيد.( اما می توانيد به خاطرات ديگری كه با آن فرد داشتيد فكر كنيد.)

بعد به سراغ خاطره ی بعدی ميروید و همين روال را انجام می دهيد. اينقدر اين كار را ادامه دهید تا تمام خاطرات را بررسی كرده و كنار گذاشته باشيد.

 كسانی كه اين تمرين را برای فراموش كردن كسی انجام میدهند بايد بدانند كه در روزهای اول با يادآوری خاطرات گذشته ممكن است احساس كنند كه دلبستگی و وابستگيشان بيشتر شده. اما نگران نباشيد. چون اين در واقع همان انرژيهای ذخيره شده ايست كه بيرون ريخته نشده اما حالا بيرون ريخته ميشود.

برای انجام اين تمرينات وقت كافی بگذاريد. تعداد زيادی از خاطرات را در يك روز انجام ندهيد.

پسرم درسش خوب نبود، تو مدرسه اذیتش می‌کردند، لاغر بود و عرضه هیچ ورزشی هم نداشت. من و زنم از اینکه این بچه اینقدر بی‌عرضه است خجالت زده بودیم.
گفتیم ازت حمایت می کنیم. تو می تونی.
کلاس ورزش ثبت نامش کردیم.
 بچه همه‌اش در ورزش سوتی می داد. بقیه مسخره اش می‌کردند.

بهش می‌گفتیم به تو باور داریم تو می‌تونی.
ازش هر جور می تونستیم حمایت می‌کردیم که موفق بشه اما هیچی به هیچی.

اون سالها به شرکتها خدمات مشاوره مدیریت می دادم و روی این موضوع کار می کردم که شرکت‌هایی که مدیرها شاکی هستند از ناتوانی کارمندها مشکل اصلی کارمندها نیستند.
 مشکل مدیر است.

چون مدیر واقعا کارمندهاش را قبول نداره. برای همین به خاطر این نگاهش، علیرغم همه تلاشی که می‌کنه و ظاهری تشویقشون می‌کنه اما در باطن کلا قبولشون نداره، برای همین کارمندها همیشه بهش وابسته هستند و به جایی نمی‌رسند.

به یکباره شک افتادم نکنه در مورد پسرم هم مشکل خود بچه نیست.
 مشکل از من است.
در خودم کنکاش کردم و دیدم آره، بر خلاف ظاهری که به بچه میگم تو می تونی و من از تو حمایت می کنم در باطن احساس می کنم ناتوان است.

اصلا برای همین حمایتش می‌کنم. در باطن و پس نهان وجودم باورش ندارم.
به زنم این دریافتم را گفتم.
اون هم خوب که درمورد خودش عمیق شد دید واقعا بچه را قبول نداره و برای خود بچه و توانش احترامی قایل نیست.

 اینجا بود که فهمیدیم اونکه که احتیاج به تغییر داره ما هستیم نه بچه.
 بعد فهمیدیم ما می خواهیم بچه موفق باشه چون پزش را بدیم چون بخشی از دارایی ما است

ناتوانی از ما است که بار خواسته خودمون و انتظاری که فکر می کنیم جامعه و اطرافیانمون از بچه های ما دارند به دوش اونها گذاشتیم.

 ناتوانی از بچه نیست که شبیه خواسته ی ما نیست

سعی کردیم تغییر کنیم. و اینجا بود که وقت گذاشتیم خود بچه را بشناسیم.
 چیزی براش نخواهیم ببینیم خودش چی می خواد

و تازه از اینجا بود که بچه مون را پذیرفتیم و از اینجا به بعد تازه شناختیمش و هر چی بیشتر خودش را شناختیم و باهاش آشنا شدیم بیشتر ازش خوشمون اومد. تازه پذیرای خود واقعیش شدیم.

بچه تازه از اینجا به بعد حمایت ما را حس کرد و پیشرفت کرد و الان زندگی موفق و خوبی داره.

ماجرا واقعی است. اما مربوط به زندگی من نیست. ترجمه بخشی از این کتاب است:

the habits of highly effective people
stephen r.covey

 و تجربه نویسنده در مواجه با فرزندش و آموزش اینکه چطور اولین مرحله برای کمک به دیگری، پذیرفتن و شناختش است

ما سعی کردیم محاسبه کنیم که بدن در هنگام اتصال مستقیم با زمین چه مقدار بار الکتریکی جذب می کند
 اتفاقی که می افتد این است که بدن تقریباً بلافاصله از الکترون ها اشباع می شود.
این آنقدر سریع اتفاق می افتد که قابل اندازه گیری نیست
الکترون‌های زمین که بلافاصله به بدن نفوذ می‌کنند، گلبول‌های قرمز خون را می‌پوشانند
 تا یکدیگر را دفع کنند و نتوانند به هم بچسبند
با کاهش ویسکوزیته خون، پمپاژ خون راحت‌تر می‌شود
فشار خون کاهش می‌یابد و انواع مشکلات قلبی از بین می‌رود

پس وقتی آزاد هستید کفش هایتان را در بیاورید
و با پای برهنه روی زمین یا چمن راه بروید.
طبیعت را جدی بگیرید
با پوشیدن کفش و لباس پلاستیکی و زندگی بروی کفپوش ها و فرشهای پلاستیکی مرگ خود را نزدیکتر نکنید
لباسهای نخی و پشمی، فرشهای قدیمی و نشستن روی فرش پشمی،بیماری ها را بشدت پایین می آورد